Lao Che „Prąd stały/prąd zmienny”

Przemek Jurek

Ledwo dwa miesiące temu polecałem Państwu pierwszą solową płytę Spiętego, wokalisty grupy Lao Che, a tu proszę – macierzysta kapela wyżej wspomnianego, nie zasypiając gruszek w popiele, również wydaje album, i to album ogromnie ciekawy.

Oczywiście - ze Spiętym na wokalu. Trudno sobie wyobrazić Lao Che bez tego faceta za mikrofonem.

Zaprawdę - ciekawy to zespół. Po dobrze przyjętym debiucie („Gusła”) i entuzjastycznie odebranej drugiej płycie (słynne „Powstanie Warszawskie”), muzycy, jakby w obawie przed zaszufladkowaniem w roli autorów koncept-albumów, nagrali coś z zupełnie innej beczki, czyli album „Gospel”. Teraz otwierają kolejną beczkę atrakcji. „Prąd stały/prąd zmienny” to kolejny zwrot w ich dość krótkiej wciąż karierze. Na płycie dominują instrumenty elektroniczne, często z epoki lat 80. Są tacy, którzy słyszą w tym nawiązania do twórczości Kraftwerk, zresztą - tych nawiązań jest tu naprawdę wiele i z dużą przyjemnością można pobawić się w ich wyszukiwanie. Kompozycje trzymają poziom, dają się łatwo zapamiętać - zresztą nie tylko dzięki specyficznej manierze wokalnej Spiętego - a także, co miałem okazję zobaczyć na własne oczy dokładnie dwa tygodnie temu we wrocławskim klubie Alibi, świetnie sprawdzają się na koncertach. Teksty - jak zwykle niebanalne, czasem irytujące, czasem dowcipne, zawsze trudne do zignorowania. „Portowa dzielnica… i widoki na doki”, śpiewa na przykład Spięty. Fajne? Dla mnie tak. Nawet jeśli Lao Che nie zawsze trafia w dziesiątkę, za każdym razem próbuje wymyślić się na nowo, a mało kogo stać na takie ryzyko. Doceńmy to i weźmy ich ze sobą w podróż. To będzie prawdziwa jazda bez trzymanki…