Ania Dąbrowska „Ania Movie”

Niejednokrotnie pisałem już, że najlepsza moim zdaniem muzyka do samochodu to dobry i mocny rock, porządne gitarowe granie w amerykańskim stylu, przy którym można się i łagodnie odprężyć, i odpowiednio skupić.

Zakk Wylde i jego długowłosi koledzy nie nagrywają jednak płyt co tydzień. Ale nowych wydawnictw jest tak dużo, że każdy znajdzie dla siebie coś miłego. A czy covery mogą być komuś niemiłe?

Nie ma takiej możliwości. Płyta z coverami jest ciekawa z zasady - to przecież ogromnie interesujące, jak ktoś potraktował utwory innego artysty i jak jego osobista wrażliwość wpływa na interpretację tego czy innego standardu. Niedawno z cudzym repertuarem zmierzyła się Ania Dąbrowska. Nie ma więc sensu grymasić na popowy mainstream, płycie „Ania Movie” należy dać szansę. A warto przynajmniej z kilku powodów. Po pierwsze - Ania Dąbrowska. Głos, klasa, i - jak to kiedyś mawiano - duża kultura wykonawcza. Po drugie - piosenki. Takie z filmów. Niekoniecznie przebojowe, nie zawsze oczywiste i od pierwszego taktu rozpoznawalne, ale z reguły intrygujące i niebanalne. Jest tu przecież i motyw przewodni z serialu „M.A.S.H.”, i „Sound Of Silence” Simona i Garfunkela, i song z półpornograficznego „Głębokiego gardła 2”. Po trzecie wreszcie - produkcja. Album „Ania Movie” jest wysmakowany i wycyzelowany, dokładnie tak jak jego okładka. Owszem, skłonność Ani Dąbrowskiej do stylistyki retro może już lekko męczyć nawet wiernych słuchaczy, ale artystka sama już wszystkich zapewnia, że ma dość staromodnych klimatów i że następna płyta będzie zupełnie inna. Póki co ta nie jest zła. Raczej odpręża niż podnosi ciśnienie, ale na pewno nie nudzi.