Land Rover i Rover

Magdalena Orlicz

Rozmawia Magdalena Orlicz

Magdalena Orlicz: Kiedy powstała firma? Czy wybór marki był celowy?

Na początku lat 90., w czasach przemian ustrojowych, prowadziłem jako dyrektor firmę w Oleśnicy Spolmot 5. Kiedy wygasł mi kontrakt, zastanawiałem się, co zrobić, czy nie lepiej działać na własny rachunek. Wkrótce ze wspólnikiem uruchomiliśmy działalność. Nie było wtedy kredytów, tylu możliwości. Sprzedawaliśmy części do różnych marek, następnie rozpoczęliśmy sprzedaż aut i serwisowanie. Zaczęliśmy od Mazdy w 1995 roku, później Rover, Land Rover i w końcu Jaguar. Tak jest też aktualnie, ale bez marki Rover. Biznes w tej branży zacząłem celowo, chciałem połączyć przyjemne z pożytecznym. W pewnym momencie partner biznesowy postanowił zmienić branżę i poprowadziłem firmę sam. Motoryzacja nie jest branżą spokojną i bardzo stabilną. Ja natomiast bardziej czułem ten temat i postanowiłem pociągnąć to dalej. W końcu lat 90. marki Rover i Land Rover zostały sprzedana BMW. Po czasie stwierdzili jednak, że nie są w stanie utrzymać wszystkiego. Aktualnie Land Rover ma się w Polsce dobrze, a marka Rover zniknęła z rynku. Sieć dealerska Land Rovera jest w naszym kraju rzadka, tylko w głównych miastach. Wrocław, Kraków, Katowice, Bielsko, Łódż, Poznań, Warszawa, Gdańsk. Trwają rozmowy na temat uruchomienia salonu w Szczecinie.



Marka Land Rover nie jest w Polsce popularna, choć jest obecna od dawna. Dlaczego pana wybór padł właśnie na nią?

Faktycznie, to marka mało znana w naszym kraju, niszowa, natomiast o dużym potencjale i bardzo ciekawa. To był przypadek. Ówczesny amerykański Ford skupiał w Europie marki prestiżowe, takie jak Jaguar, Land Rover, Aston Martin, Volvo. Sieć dystrybucyjna miała łączyć Jaguara i Land Rovera w Polsce. Weszliśmy w nią jako dealerzy - początkowo z fascynacji. Kiedy wprowadzono cła zaporowe, nasz importer Mazdy musiał podjąć decyzję, czy zamknąć wszystko, czy wykorzystać potencjał i wejść w inną markę. Okazało się, że wówczas jedną z niedocenianych marek na rynku polskim był angielski Rover. Wtedy importerem tych aut była japońska Mazda. Kiedy wprowadzono Rovera z sukcesem, Anglicy bardzo naciskali aby wprowadzić też Land Rovera. U nas nikt nie miał wtedy doświadczenia tą marką. Zawarliśmy porozumienie z naszym importerem, że przez rok poprowadzimy markę, zorientujemy się. Zupełnie nowy produkt, inna specyfika, technologia. Pamiętam resztki układu niemetrycznego, słynne gwinty calowe…Marka była wcześniej w Polsce obecna, ale importowana przez MSW na potrzeby ówczesnej milicji i straży granicznej. Musieliśmy szybko przejąć te samochody, ponieważ nie miały serwisu. Próbowaliśmy też sprowadzać nowe auta. Powoli zaczynało się wszystko rozwijać, a my się „rozkręcaliśmy”.



Która marek jakie pan reprezentuje sprzedaje się lepiej? Kto decyduje się na kupno?

Zdecydowanie Land Rover. To wynika z jego historii w Polsce. Pojawił się u nas w 1995 roku, natomiast sieciowo rozwinął się w 2004 roku. W całej Europie sprzedaż tej marki jest większa niż Jaguara. Klienci są różni. Wszystko zależy od możliwości finansowych i przeznaczenia. Ceny limitują grupę odbiorców, a ci są bardzo zdecydowani na te właśnie marki. Kupujący to ludzie z charakterem albo znudzeni tym, co mają, pragnący odmiany i szukający czegoś zupełnie innego. Traktują te samochody jako uniwersalne, jeżdżą nimi wszędzie, bez względu na to, czy są terenowe, czy luksusowe i bardziej sportowe.

Powiem, że Land Roverem dobrze jeździ się po mieście, po naszych dziurach i nierównościach. Mam wtedy komfort, czuję się bezpiecznie, siedzę wysoko, natomiast w Jaguarze czuje się wszystkie wyboje i krzywizny.



Jacy są dziś młodzi kierowcy?

Są ludzie, którzy jeżdżą dobrze i tacy, którzy prowadzą gorzej. Powstaje pytanie, czy dlatego, że za mało się nauczyli, czy dlatego, że rzadko siadają za kierownicą, czy też wcale nie powinni mieć prawa jazdy. Pewna grupa ludzi stanowi zagrożenie. Zbyt szybko wskoczyli w samochód i mają taki styl jazdy. Kultura jazdy to zbór pewnych nawyków, które można wpajać na kursach. Oprócz tego kultura wynika z poziomu społeczeństwa. Jeśli mamy dla siebie więcej szacunku i tolerancji nie tylko na drodze, ale i w życiu, to będziemy ją mieli wszędzie - a jeśli nie, to droga jest takim miejscem do pokazania agresji. Zachowanie w samochodzie będzie takie samo, jak gdziekolwiek indziej. W innych krajach również widziałem agresję, oczywiście w mniejszym stopniu. U nas ostatnio jest nieco spokojniej.



Jakimi według pana kierowcami są kobiety?

Myślę, że dobrymi i nie należy dzielić kierowców na kobiety i mężczyzn. Zdolność radzenia sobie na drodze nie zależy od płci, ale od predyspozycji i praktyki. Kobiety ujawniają mankamenty jazdy w inny sposób. Mają mniej gwałtownych i nieprzemyślanych ruchów, ale bywa, że denerwują powolnością, wyuczoną mało elastyczną reakcją, nieodpowiednią do danej sytuacji. Natomiast panowie w takich sytuacjach robią zbyt nerwowe ruchy, a skutki są często jeszcze gorsze. Panie jeżdżą spokojniej niż my. Muszę uświadomić panom, którzy mają obawy przed dawaniem do jazdy samochodów swoim paniom, że tu płeć nie ma znaczenia, ale brak praktyki. Czy tak samo wzbranialiby się, jeśli byłby to mężczyzna?

Natomiast w kwestii pouczania, jeśli jadę jako pasażer, staram się wyłączyć i nie zwracać uwagi. Generalnie co do naszej jazdy, kłania się tradycja. Kiedyś prawie każdy Polak był najlepszym jeźdźcem, teraz każdy uważa, że jest najlepszym kierowcą. Panowie nie przyjmują do wiadomości, że kobieta może być lepszym kierowcą niż mężczyzna.