Panie jeżdżą asekuracyjnie

Magdalena Orlicz

Z Tomaszem Hojołem, dyrektor IMPWAR Sp. z o.o. - autoryzowanego dealera Nissana, rozmawia Magdalena Orlicz

Magdalena Orlicz: Motoryzacja w pana życiu jest od zawsze. Łączy pan pracę i hobby w jednym?

Motoryzacja była moją pasją od zawsze. Trwa to od dzieciństwa. Jak prawie wszyscy mężczyźni do końca życia pozostanę dzieckiem pod tym względem. Próbowałem prowadzić auto dużo wcześniej niż zrobiłem prawo jazdy, miałem wtedy aż 11 lat. Prawo jazdy robiłem w 1993 roku, mając 17 lat. Bardzo chciałem jeździć i jak wielu młodych chłopców marzyłem, aby zostać kierowca rajdowym. W tym wypadku na marzeniach się skończyło.

Zawsze realnie patrzyłem na tę dyscyplinę sportu. Oprócz talentu trzeba w to włożyć wiele, wiele pracy. To dużo wyrzeczeń i nakładów finansowych, aby cokolwiek osiągnąć. Interesuje mnie motoryzacja, czytam branżowe czasopisma, oglądam programy telewizyjne. Wszystko co dotyczy produkcji, reklamy, usług, nowości.

Zawodowo jestem związany z branżą motoryzacyjną od 11 lat. Prace rozpocząłem w tej firmie, ale w Krakowie. Następnie przeniosłem się do Wrocławia.



Co sądzi pan jako kierowca i człowiek motoryzacji na temat szkolenia przyszłych kierowców. Czy program jest wystarczający?

Nie każdy jest stworzony do jazdy samochodem. Czasy wymogły na nas posiadanie prawa jazdy, weszła taka moda, aby je mieć, aby być mobilnym. Prawo jazdy to były dodatkowe punkty przy staraniu się o pracę. Prawda jest taka, że nie każdy się do tego nadaje. Jeżeli szkolenie odbywa się na placu manewrowym, a kursant uczony jest parkowania „do linijki”, cała uwaga instruktora i kierowcy skupiona jest na parkowaniu, nauce jazdy tyłem i przodem. Tymczasem młody kierowca w momencie kiedy wjedzie do miasta, zaczyna się gubić. Nauczmy ich jeździć, a nie parkować! Jeśli on nie będzie umiał bezpiecznie zachować się na drodze, będzie zagrożeniem dla innych. To powinno być hasłem dla tych, którzy uczą jeździć. Poza tym mamy coraz lepsze, mocniejsze i szybsze samochody i mamy coraz więcej kierowców, którzy nie potrafią jeździć.



Porozmawiajmy o kobietach za kierownicąâ€Ś

Tak samo jak zdarza się „baba za kierownicąâ€, tak jest „chłop za kierownicąâ€. Spotykam różne kobiety - takie, które są wirtuozami kierownicy i takie, które radzą sobie gorzej. Mężczyźni też. Panie jeżdżą bardziej asekuracyjnie i bezpiecznie. Spory ich procent swoimi umiejętnościami przewyższa umiejętności mężczyzn.

Kiedy jadę jako pasażer, a kobieta prowadzi, nie zwracam uwagi, może dlatego, że jeżdżę z paniami, które starają się nie robić błędów. Poza tym, jeśli ktoś mówi o sobie, że jest bardzo dobrym kierowcą, to jest pierwszy krok, aby znaleźć się na tamtym świecie. Znamy świetnych kierowców, którzy zginęli i to powinno nauczyć nas pokory.



Lubi pan prędkość?

Uwielbiam szybką jazdę. Mieszkam w Krakowie i często podróżuję odcinkiem autostrady z Wrocławia do Krakowa. Im dłużej jeżdżę, tym więcej widzę krzyży przy drodze. Zastanawiające jest, że one stoją nie na zakrętach, ale na prostej drodze. To konsekwencja zmęczenia, brawury, czasem złej oceny sytuacji. To zastanawiające. Robię rocznie ok. 60 tys. kilometrów. Lubię prędkość, ale nie na zasadzie wyścigu i bycia mistrzem prostej. Druga sprawa - nasza autostrada jest już tak usiana patrolami nieoznakowanymi, że zaliczenie pełnej ilości karnych punktów na jednej trasie to nie problem. Mimo tras, jakie pokonuję, zdarza mi się wsiąść do auta tylko dla przyjemności i jechać przed siebie, odreagować stres. Dużą prędkość rozwijam tylko przy małym ruchu, kiedy nie ma zagrożenia dla innych.



Jak firma radzi sobie w kryzysie? Czy jest bardzo odczuwalny?

Odczuwamy kryzys, choć sytuacja jest jeszcze do zaakceptowania. Myślę, że w połowie roku będziemy mieli pełny obraz sytuacji. Wtedy będzie można ocenić, w jakim punkcie jesteśmy. Powiem nawet, że tego kryzysu jeszcze u nas tak nie widać. Mieliśmy ostatnio dobrą sprzedaż, może klienci boją się pogorszenia sytuacji i inwestują. Poza tym kupują Niemcy, mając korzystny przelicznik euro do złotówki.

Na przełomie roku mieliśmy wysoką sprzedaż samochodów nowych, aktualnie sprzedają się samochody używane. Modeli z rocznika 2008 praktycznie już nie mamy.

Klienci wolą nowe auta, ponieważ nasza marka daje trzy lata gwarancji, napraw gwarancyjnych.

Nissan jest marką niszową, co już pozycjonuje markę i cenę odpowiednio wyżej. Wszystko zależy od tego, co firma ma do zaproponowania. To są samochody droższe od marek wolumenowych, a klient, przychodząc tu, jest świadomy ceny. W przypadku wolumenowych najważniejsza jest niska cena i idzie się wtedy na ilość.



Kiedy powstał salon Nissana?

Salon został kupiony dwa lata temu po innej firmie z tej branży, również był to Nissan i Mazda. Aktualnie jest Nissan i firma IMPWAR. Ta firma prowadziła salon w Krakowie od początku lat 90. z marką Citroen. Aktualnie jesteśmy na etapie finalizowania budowy nowego salonu na Bielanach Wrocławskich. Mamy też oddział w Rzeszotarach koło Legnicy, gdzie sprzedajemy Nissana, Renault i Dacię. Klienci mają większa możliwość wyboru. Mamy też pełny serwis blacharsko-lakierniczy, na bieżąco zakup części zamiennych.