Fot. archiwum

Renault Megane Coupe (1995-99)

Marcin Majski

Dziś propozycja auta niedrogiego, ale o atrakcyjnej sylwetce. Tak naprawdę to 3-drzwiowa wersja popularnego u nas samochodu kompaktowego. Francuzi jednak, zamiast wypuścić pospolitą 3-drzwiową odmianę, zaproponowali jednocześnie sportową i kompaktową. Mowa o Renault Megane Coupe

W 1995 r. sylwetka zwykłego 5-drzwiowego Megane’a zrobiła duże wrażenie na wszystkich. Auto wyglądało na wskroś nowocześnie i dynamicznie. Jeszcze większe wrażenie robiła wersja coupe. O ile przód auta był taki sam, to tył ze swoimi okrągłymi światłami eksplodował prawdziwą siłą i temperamentem. Wnętrze było równie nowatorskie jak wygląd zewnętrzny, ciekawie zaprojektowano deskę rozdzielczą. Obłe kształty sylwetki auta przeniosły się na kratki nawiewu powietrza, z których każda ma kształt elipsy. Wnętrze było bardzo przytulne i wykończone z francuska finezją.

Niestety, prowadząc to auto trudno poczuć się w jak sportowym coupe. Wszystko przez zbyt wysoko umieszczone fotele. Cały czas ma się wrażenie podróżowania zwykłym autem kompaktowym, tyle że z trzema drzwiami. Podstawowe wersje mają tez zwykłe fotele o kiepskim podparciu bocznym. Tylko w najmocniejszej wersji 2.0 16 V seryjnie producent wyposażał auto w sportowe „kubełki”. W tej wersji standardowo były również białe tarcze zegarów. Był to taki sportowy akcent.

Powiedzmy teraz trochę o przestronności. Wszyscy chyba pamiętamy sportowe maleństwo Opla - Tigrę. Tamtym autem swobodnie mogło podróżować dwoje dorosłych i co najwyżej z tyłu dwójka naprawdę małych dzieci. Megane Coupe bije na tym polu Tigrę na głowę. Przestrzeń z przodu porównywalna jest z innymi autami kompaktowymi, natomiast z tyłu ilość miejsca wystarcza dla dwojga dorosłych, z tym że już nie najwyższych. Bagażnik jak to w coupe, nie za duży - 288 l. Pojemność nie jest najgorsza, ale jeśli będziemy chcieli włożyć jakiś większy bagaż, wówczas możemy mieć problem, bowiem klapa bagażnika jest mała, a otwór załadowczy wąski, wysoka jest tez krawędź załadowcza.

Opisywany model do przeprowadzonego faceliftingu w 1999 r. był dostępny trzema silnikami benzynowymi i jednym turbodieslem. Ów turbodiesel był pierwszą konstrukcją Renault wyposażoną we wtrysk bezpośredni. Silnik ma pojemność 1.9 litra i moc 98 KM. Jest elastyczny, już od 2000 obr./min dysponuje maksymalnym momentem obrotowym 200 Nm. Każdy manewr wyprzedzania może więc być przeprowadzony bez redukcji biegu. Jazda nim jest więc przyjemnością, tym bardziej, że za każde 100 km silnik żąda średnio tylko 5-6 l paliwa. Jest jednak jedno ale. Ani przez moment nie zapomnimy o jego wysokoprężnej naturze. Jest głośny, a na wysokich obrotach wydaje się wręcz, że zapomniano wygłuszyć kabinę pasażerską.

„Benzynowce” są znacznie cichsze i każdy znajdzie coś dla siebie. Dla kogoś kto nie musi koniecznie pędzić i zadowoli się nietuzinkową stylistyką coupe producent przeznaczył silnik 1.6 o mocy 90 KM. Malkontenci powiedzą, że taka moc w aucie typu coupe jest nieporozumieniem. Nic bardziej mylnego. Nie zapominajmy, że to małe coupe i dość lekkie (1060 kg). Dzięki takiej masie własnej i dobrze dobranym przełożeniom już po 11.6 s mamy na liczniku 100 km/h. Trochę gorzej wypada jednak elastyczność, chcąc więc szybciej wyprzedzić musimy wkręcić silnik na wysokie obroty. Mocniejszym silnikiem był dwuzaworowy dwulitrowiec o mocy maksymalnej 115 KM. Był on z powodzeniem stosowany w o wiele większej Lagunie i tam sprawował się dość dziarsko. W Coupe do 100 km/h przyspiesza niewiele szybciej niż w Lagunie i również niewiele szybciej od wersji 1.6. Pamiętajmy jednak, że przyspieszenie do 100 km/h to wartość czysto teoretyczna nie mająca praktycznie żadnego znaczenia w codziennej eksploatacji. Silnik dwulitrowy ma jednak tę przewagę nad słabszą wersją, że jest znacznie bardziej elastyczny, a zatem manewry wyprzedzania będzie można wykonywać bez konieczności redukcji biegu. Najdroższą i najmocniejszą odmianą było Coupe wyposażone w silnik 2.0 16V o mocy 150 KM. Jest znacznie dynamiczniejsza niż jej 8-zaworowa „siostra” i co ciekawe, bardzo elastyczna, co w silniku szesnastozaworowym jest raczej rzadkością. Wartości przyspieszeń na czwartym biegu od 60 do 100 km/h i na piątym od 80 do 120 km/h odpowiadają naprawdę mocnemu turbodieslowi. 100 km/h ta wersja osiąga po 7.9 s a przyspieszenie kończy się na 215 km/h. Spalanie wersji 16V jest odrobinę większe niż 8V, średnio 10 l na odcinku 100 km.

Samochód ma bardzo atrakcyjną cenę. W zależności od roku produkcji i silnika ceny oscylują w zakresie 5,5-tys.zł. W większości Coupe szybko koroduje układ wydechowy. Silniki szesnastozaworowe są bardzo głośne na wyższych obrotach i nie przypomina to bynajmniej sportowego gangu. Użytkownicy uskarżają się na zbyt miękkie fotele, które już po kilkuset kilometrach powodują bóle w okolicy kręgosłupa. Często zdarza się zacinający mechanizm otwierania szyby w drzwiach pasażera. Występuje problemy z oświetleniem zegarów na desce rozdzielczej. Nie tyle przepalają się żarówki, co są problemy są z ich stykami. Sygnalizowano także awarie czujnika położenia wału korbowego. Nietrwałe są tarcze hamulcowe. A oto przykładowe ceny części zamiennych: klocki hamulcowe 93 zł, tarcza hamulcowa 162 zł, amortyzator przedni 373 zł, tylny 276 zł, sprzęgło kompletne 532 zł.