Mazda TT Ultimate Aero. Znasz?

Przemek Jurek

Wiem, że trudno to sobie wyobrazić, zwłaszcza czytelnikom „Odjazdu”, ale chodzą po ziemi – tej ziemi – także i tacy mężczyźni, którzy nic a nic nie interesują się motoryzacją. Są ich dziesiątki, naprawdę

Mam na ten przykład kolegę, który nabytym niedawno samochodem marki Toyota nie potrafi jeździć, mało tego - nie lubi go, nie dba o niego, a w celu uniknięcia dalszych kontuzji szlachetnej powłoki lakierniczej oddaje pojazd w ręce żony, która z pasją rajdowca śmiga ową toyotą po całym mieście i wciąż nie może się nachwalić japońskiej technologii. Mam znajomego, który siedem razy zdawał na prawo jazdy i nie potrafi powiedzieć, czy oblali go na pandzie czy na corsie. Znam faceta, który myśli, że w Polsce wciąż robi się samochody pod marką Daewoo. Widziałem gościa, który nigdy nie obejrzał żadnego programu w TVN Turbo. Ale to wszystko pestka przy Mariuszu.

Mariusz jest wrażliwym młodym bibliotekarzem, etatowym pracownikiem jednego z wrocławskich liceów i zdeklarowanym, fanatycznym wręcz cyklistą. Na samochody w ogóle nie zwraca uwagi. Ale - i tu jest sedno problemu - ma w związku z tym poważny kompleks.

- Kiedyś wszystko było proste - mawia. - Był maluch, był duży fiat, była łada, skoda i zastawa. I koniec. Wszystkie marki można było poznać po brzmieniu silnika. A dzisiaj?

A dzisiaj jest zupełnie inaczej. I Mariusz, rzecz jasna, czuje się kompletnie zagubiony. Od czego ma się jednak przyjaciół? Przy okazji naszych rowerowych wycieczek regularnie robię więc Mariuszowi wykłady na temat najnowszych osiągnięć motoryzacji. Niech się chłopak uczy od fachowca.

- O, nowy lancer - mówię i wskazuję odpowiedni egzemplarz zaparkowany przy chodniku. - Mitshubishi. Takie trzy diamenty na grillu. Kojarzysz?

Mariusz oczywiście nie kojarzy, ale widać, że stara się wszystko zapamiętać. Czasem nawet mu się to udaje, choć zdecydowanie częściej - nie.

- Cztery połączone kółka… - mówi na przykład, mijając lśniące Audi TT. - Czekaj, czekaj, nie podpowiadaj! Wiem! Mazda!

W takich momentach parskam złośliwym śmiechem, wzdycham ciężko, kręcę głową z politowaniem - krótko mówiąc, napawam się własną przewagą nad kolegą - i to w materii tak banalnej jak znajomość podstawowych marek podstawowych producentów.

Napawam się tym jednak bez najmniejszych skrupułów, bo wiem aż nadto dobrze, że poczucie psychicznego komfortu związane z biegłością w typowo męskich dziedzinach życia jest nad wyraz ulotne i krótkotrwałe.

Bo jeśli na jednym biegunie mam Mariusza, to drugi obsadza inny mój przyjaciel, Olo.

Olo ma mnie za absolutnego ignoranta.

- Koenigsegg. Mówi ci to coś? - pyta złośliwie.

- To ten piłkarz? Z Danii? - strzelam, oczywiście nietrafnie.

- A Shelby SuperCars Ultimate Aero znasz?

- Pierwsze słyszę - przyznaję.

- Jezus Maria… - wzdycha na to Olo, a potem parska śmiechem, patrzy na mnie z politowaniem i wraca do przeglądania swoich ulubionych niskonakładowych miesięczników pełnych zdjęć sportowych samochodów dla zblazowanych milionerów z Florydy i okolic.

- Kiedyś wszystko było proste - bronię się bez przekonania. - Był maluch, był duży fiat, była łada, skoda i zastawa. I koniec. A dzisiaj?

A dzisiaj to ja wolę wsiąść na rower i jechać na wycieczkę z Mariuszem.